Przejdź do zawartości

Sinan Hasani

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sinan Hasani
Data i miejsce urodzenia

14 maja 1922
Požaranje

Data i miejsce śmierci

28 sierpnia 2010
Belgrad

Przewodniczący Prezydium Jugosławii
Okres

od 15 maja 1986
do 15 maja 1987

Przynależność polityczna

Związek Komunistów Jugosławii

Poprzednik

Radovan Vlajković

Następca

Łazar Mojsow

Przewodniczący Związku Komunistów Kosowa
Okres

od czerwca 1981
do maja 1983

Poprzednik

Velli Deva

Następca

Ilaz Kurteshi

Odznaczenia
Order Wyzwolenia Narodowego (Jugosławia) Order Braterstwa i Jedności I klasy (Jugosławia) (Jugosławia) Order Braterstwa i Jedności II klasy (Jugosławia) (Jugosławia) Order za Odwagę (Jugosławia) Medal Pamiątkowy Partyzantów 1941

Sinan Hasani (ur. 14 maja 1922, zm. 28 sierpnia 2010[1]) – serbski i jugosłowiański pisarz, publicysta, polityk, pochodzenia albańskiego; Przewodniczący Prezydium Jugosławii.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Od 1941 uczestniczył w walkach narodowowyzwoleńczych w szeregach NOVJ. Od 1942 należał do KP Jugosławii (od 1952 – ZKJ). Po wojnie był m.in. przewodniczącym komisji ideologicznej Komitetu Okręgowego Związku Komunistów Kosowa i przewodniczącym Socjalistycznego Związku Ludu Pracującego Kosowa. Od 1959 był członkiem KC Związku Komunistów Serbii, a od 1978 członkiem KC ZKJ. W okresie od 1967 do 1971 był wiceprzewodniczącym Zgromadzenia Socjalistycznej Republiki Serbii. Od 1974 do 1982 był wiceprzewodniczącym Zgromadzenia SFRJ. W latach 1982–1983 był przewodniczącym Komitetu Okręgowego Związku Komunistów Kosowa. Od 1984 był członkiem Prezydium SFRJ, a od 15 maja 1986 do 15 maja 1987 jego przewodniczącym[2].

W latach 1971–1974 był ambasadorem w Kopenhadze (Dania).

Powieści

[edytuj | edytuj kod]
  • 1966: Një natë e turbullt (Noc pełna problemów)
  • 1973: Era dhe Lisi (Wiatr i dąb)
  • 1975: Fëmijëria e Gjon Vatrës (Dzieciństwo Gjona Vatry)
  • 1977: Për bukën e bardhë (O biały chleb)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Preminuo Sinan Hasani [online], B92.net, 29 sierpnia 2010 (serb.-chorw.).
  2. Encyklopedia Powszechna PWN. Suplement, tom 5, Warszawa, 1989, s. 138.